ZAMAN
yağmur suyunun lağımlara götürdüğü
feryat ve feragatle yazılmış kağıtlarımın
okunmasının zamanı
boş bomboş değil sayfaları
bok bombok hiç değil anlatacaklarım
dinlediğin zaman
tüylerin ürpermeyecek ama
ahvalimin sebebine hak vereceksin
anladığın zaman
başına ağrılar girmeyecek ama
bastığım taşların acısı ayaklarını sızlatacak
gördüğün zaman
kalkmayacak gözlerinin perdesi ama
körlerin dokunduğu duvarlardaki tabloları
hayranlıkla izleyeceksin
zaman
geçse de geçmese de
kurtaramaz bizi artık

Maksatsızlık

Niyetim belli değil
Eğilip alamıyorum cebimdeki son kuruşu
Kurşun gibi ağır sözleri
Özveriyle saklıyorum içimde
Biçimsel karmaşıklıklarda yol alıyorum
Köhne bir tarlanın ortasında soluklanıyorum
Dünyanın ilk cinayetini işlemiş bir Habilim
Halim yok telaşlanmaya artık
Varlıktan ümidi kesip
Esip gürleyen rüzgarlara karışıyorum
Jakoben inadım yüzünden
Hüzünden bile tat alamıyorum
Niyetim hiç belli değil
Eğilip alsam cebimdeki son kuruşu
Huşu içinde dalarım sonsuzluk uykusuna
Dünyanın ilk cinayetine kurban giden Kabilim
Silinmeye yüz tutmuş suretim
Yıkılmasına ramak kalmış
Devlet dairelerinde sıramı bekliyorum
Niyetim hiç mi hiç belli değil.